Moirai (the three fates), 2022

Steel & brass.

Huis der Provincie (Gelderland) Collection.

(to be translated) 

We zien ze bijna voor ons, hoog op hun wolk, de drie zusters zij aan zij: een draad wordt driftig gesponnen door de eerste verschijning, Clotho, het wordt vervolgens aangenomen door haar zus, Lachesis zij werpt een blik naar beneden, kijkt ons aan, en op haar aanwijzen knipt de geblinddoekte Atropos de draad door en bij
elke haal van haar schaar valt een van ons neer.

Gelukkig spint Clotho door en blijft het menselijk bestaan in balans.

Met alle wetenschappelijke kennis die we nu hebben is het makkelijk geworden om oorzaken van veranderingen te traceren maar deze prachtige fatalistische beeldspraak komt uit een tijd waarin dood en geboorte vaak noodlottig aanvoelden, waarin men de willekeur van de gebeurtenissen te danken was aan wispelturige en kleurrijke goden toedichtte. En niemand zo machtig en gedreven als de drie zusters, de zogenaamde schikgodinnen (of Moirai) die de goddelijke taak hadden om het menselijk leven mogelijk te maken door dat te laten ontstaan, te dirigeren en af te kappen. Alsof de mens maar een marionet was die een voorbedachte dans
moest uitvoeren.
Ik kwam laatst, na het krijgen van deze opdracht, in de binnenstad van Nijmegen, het beeld van Oscar Goedhart (Schikgodinnen, 1974) tegen; de drie figuren zitten leunend met de ruggen tegen elkaar en lijken hun werkzaamheden te hebben neergelegd. Er is nergens een draad, spindel of schaar te bekennen, alsof de mens
meester is geworden van zijn eigen lot en dat de – aan lager wal geraakte - godinnen, dan maar bij de Hertogplein (of all places) zijn gaan zitten en nu stil voor zich uit staren.
Voor mijn kunstwerk heb ik gekozen om wel alle nadruk te leggen op hun handelen (let. & fig.), want in het provinciehuis wordt vlink gewerkt! Politici, ambtenaren, burgers en medewerkers spoeden zich naar afspraken: er worden daar driftig handen geschud, papieren overhandigd, onderhandeld en handtekeningen gezet.